جمعه ششصد و بیست و هشتم: شرم

مولای من سلام

هرگاه که سخن از شرم می‌شود؛ یک سو ما هستیم که شرمساریم و آن سو یا اله است و یا اولیایش که شاهد شرمندگی ما در برابر خودشان هستند. می‌شود امشب که مقارن است با ششصد و بیست و هشتمین جمعه - بیست و یکم مهرماه سال دو - من بیش از هرکس شرمسار در برابر بشریت خود باشم که در لوای اخلاق، خویشتن را شایسته تحریم حلاوت‌ها و تکریم تلخی‌ها دیدم و به واقع در خرد و عقلم برای بسیاری از آن‌ها حجتی نداشتم جز اینکه پیش از خردورزی، جامعه و عادت‌ها و فرهنگ‌ها آنان را در صندوق تقدس لاک و مهر کردند و بر دوش ما نهادند.

خود را به شما می‌سپارم و از خودم به خدایتان پناه می‌برم